Blogs

This blog was originally published in Citizen Matters on 26th May, 2025.

Climate change is no longer a tale of polar bears and faraway glaciers. It is the heatwave scorching our summers, the flood water rising in our streets, the drying borewells in our villages and the poor quality of air we breathe. Yet for many young minds across India, this urgent crisis remains hidden in the margins of textbooks reduced to a chapter in science or a passing reference in social studies, easily forgotten after the exam.

Globally, urban land consumption is growing at a rate up to 50% faster than population growth, and by 2030, an additional 1.2 million km² of urban built-up area is expected to emerge worldwide.

The ocean, often referred to as the planet's lifeblood, covers over 70% of the Earth's surface, connecting continents, shaping climates and nurturing diverse ecosystems.

Another COP (Conference of Parties) comes and goes, leaving in its wake the familiar aftermath of frustration and unmet expectations. Once again, promises were made, but the gap between words and actions feels wider than ever as COP summits often seem mired in speeches and declarations, with little to show in terms of tangible, transformative outcomes.

The Bonn Climate Talks in June 2024 marked a critical moment as global leaders, activists, scientists and policymakers came together to tackle the escalating climate crisis. With climate impacts intensifying across the globe, the discussions highlighted the urgent need for swift and tangible actions. These talks serve as a precursor to COP29, carrying the delicate hope of a world attempting to juggle both prosperity and preservation.

The Wayanad landslides on July 30th created ripples of shock and helplessness through the country.

All thanks to the critically endangered Great Indian Bustard, the Supreme Court of India has given climate justice the much-needed spotlight it deserves.

தமிழ்நாடு மாசு கட்டுப்பாடு வாரியம், நீர் (மாசுத் தடுப்பு மற்றும் கட்டுப்பாடு) சட்டம் 1974- ன்படி, 27 பிப்ரவரி 1982- இல் உருவாக்கப்பட்டது. இவ்வாரியம், பிற சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு சட்டங்களான காற்று (மாசுத் தடுப்பு மற்றும் கட்டுப்பாடு) சட்டம் 1981 மற்றும் சுற்றுச்சூழல் (பாதுகாப்பு) சட்டம் 1986 ஆகியவற்றையும், அச்சட்டங்களின் கீழ் உள்ள விதிகளையும்  நடைமுறைப்படுத்துகிறது.

‘காட்டுயிர் பாதுகாப்புத் திட்டம் 2002’, ‘தேசியச் சுற்றுச்சூழல் கொள்கை 2006’ ஆகியவற்றின் அறிவுறுத்தலின்படி, தேசியப் பூங்கா, சரணாலயம் போன்ற பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதிகளின் எல்லையிலிருந்து 10 கி.மீ. தொலைவிலுள்ள பகுதிகள், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புச் சட்டம் 1986 இன்படி, சூழலியல் கூருணர்வு மண்டலமாக (Eco-Sensitive Zone) அறிவிக்கப்பட வேண்டும்.